پسوریازیس بدن
تعریف و معرفی بیماری پسوریازیس:
پسوریازیس یک بیماری مزمن و التهابی پوستی است که به طور عمده بر روی پوست تأثیر می‌گذارد، اما می‌تواند مفاصل و سایر بخش‌های بدن را نیز درگیر کند. این بیماری با علائمی نظیر لکه‌های قرمز، پوسته‌پوسته، و شفاف که معمولاً با پوسته‌های نقره‌ای یا سفید پوشانده شده‌اند، شناخته می‌شود. این اختلال به دلیل عملکرد غیرطبیعی سیستم ایمنی بدن بوجود می‌آید. در حالت طبیعی، سلول‌های پوست به طور مداوم در حال تجدید و ترمیم هستند، اما در بیماران مبتلا به پسوریازیس، سیستم ایمنی بدن باعث رشد سریعتر سلول‌های پوست می‌شود. این امر منجر به تجمع سلول‌های مرده در سطح پوست می‌شود که علائم قابل مشاهده این بیماری را ایجاد می‌کند.
پسوریازیس در انواع مختلفی وجود دارد که شامل پسوریازیس پلاکی، پسوریازیس معکوس، پسوریازیس پوستی و پسوریازیس ناخن است. این بیماری ممکن است به طور پراکنده یا در مناطق خاصی از بدن مانند پوست سر، آرنج‌ها، زانوها، و نواحی کمری ظاهر شود
.
اهمیت و شیوع پسوریازیس در دنیا:
پسوریازیس یک بیماری شایع است که در سراسر جهان افراد مختلف را تحت تأثیر قرار می‌دهد. براساس آمارهای جهانی، پسوریازیس حدود 2 تا 3 درصد از جمعیت دنیا را مبتلا می‌کند. این بیماری می‌تواند در هر سنی آغاز شود، اما معمولاً در سنین 15 تا 35 سال شروع می‌شود. در بسیاری از موارد، پسوریازیس به صورت وراثتی منتقل می‌شود، به این معنی که افرادی که در خانواده‌هایشان سابقه این بیماری وجود دارد، بیشتر در معرض ابتلا قرار دارند.
این بیماری علاوه بر عوارض جسمی، می‌تواند بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر بگذارد. افراد مبتلا به پسوریازیس ممکن است با مشکلات روانی مانند افسردگی، اضطراب، و کاهش اعتماد به نفس مواجه شوند. همچنین، به دلیل نمای ظاهری خاصی که این بیماری دارد، بیماران ممکن است در ارتباطات اجتماعی خود مشکلاتی را تجربه کنند.
در سطح جهانی، پیشرفت‌های زیادی در درمان پسوریازیس صورت گرفته است. داروهای بیولوژیکی و درمان‌های موضعی به کمک بیماران آمده‌اند، اما هنوز هیچ درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد و درمان‌ها معمولاً به مدیریت علائم و کاهش شدت بیماری محدود می‌شوند
.
علل و فاکتورهای خطر در پسوریازیس
پسوریازیس یک بیماری پیچیده است که تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار می‌گیرد. علل اصلی این بیماری به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: علل ژنتیکی و محیطی. علاوه بر این، عوامل تشدیدکننده‌ای مانند استرس، مصرف الکل و دخانیات نیز می‌توانند بر بروز و شدت بیماری تأثیر بگذارند. در این مقاله، به بررسی این عوامل و تأثیرات آن‌ها بر روی پسوریازیس پرداخته می‌شود
.
1. علل ژنتیکی پسوریازیس:
یکی از مهم‌ترین عوامل در بروز پسوریازیس، ژنتیک است. تحقیقات نشان داده‌اند که این بیماری در برخی خانواده‌ها بیشتر دیده می‌شود، به طوری که افراد مبتلا به پسوریازیس معمولاً تاریخچه خانوادگی از این بیماری دارند. در واقع، در صورتی که یکی از والدین به پسوریازیس مبتلا باشد، احتمال ابتلای فرزند به این بیماری به طور چشمگیری افزایش می‌یابد.
عوامل ژنتیکی نقش کلیدی در توسعه سیستم ایمنی بدن ایفا می‌کنند که می‌تواند منجر به التهاب‌های مزمن و رشد غیرطبیعی سلول‌های پوست شود. برخی از ژن‌های خاص مانند HLA-Cw6 با بروز پسوریازیس ارتباط دارند و ممکن است حساسیت افراد به بیماری را افزایش دهند. این ژن‌ها باعث تغییر در عملکرد سیستم ایمنی می‌شوند که به نوبه خود موجب التهاب و رشد سریع سلول‌های پوست می‌شود
.
2. علل محیطی پسوریازیس:
علاوه بر ژنتیک، محیط نیز نقش مهمی در بروز و شدت پسوریازیس ایفا می‌کند. عوامل محیطی مختلفی می‌توانند باعث فعال شدن بیماری در افرادی شوند که به طور ژنتیکی مستعد آن هستند. برخی از این عوامل عبارتند از:
- عفونت‌ها: عفونت‌های باکتریایی یا ویروسی می‌توانند باعث فعال شدن پسوریازیس شوند. به عنوان مثال، عفونت گلو ناشی از استرپتوکوک‌ها ممکن است باعث بروز پسوریازیس در برخی افراد شود.
- آسیب‌های پوستی: هر نوع آسیب فیزیکی به پوست، مانند خراش‌ها، بریدگی‌ها، یا سوختگی‌ها، می‌تواند باعث ظهور پسوریازیس در نواحی آسیب‌دیده شود. این پدیده به نام "پدیده کوبنر" شناخته می‌شود.
- تغییرات هورمونی: تغییرات هورمونی مانند بارداری یا یائسگی می‌توانند به عنوان یک عامل محیطی مؤثر بر بروز پسوریازیس عمل کنند. در برخی از زنان، پسوریازیس ممکن است در دوران بارداری بهتر یا بدتر شود.
3. عوامل تشدیدکننده پسوریازیس:
علاوه بر عوامل ژنتیکی و محیطی، عوامل دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند به شدت بیماری کمک کرده یا آن را تشدید کنند. این عوامل به طور غیرمستقیم سیستم ایمنی بدن را تحت تأثیر قرار داده و موجب تشدید علائم بیماری می‌شوند.
استرس: استرس یکی از بزرگ‌ترین عوامل تشدیدکننده پسوریازیس است. استرس می‌تواند باعث تشدید التهاب‌های بدن شود و سیستم ایمنی را تحریک کند، که به نوبه خود می‌تواند باعث بروز علائم شدیدتری از بیماری شود. بسیاری از بیماران گزارش می‌دهند که پسوریازیس آن‌ها پس از دوره‌های استرس شدید بدتر می‌شود.
مصرف الکل: مصرف الکل نیز می‌تواند به عنوان یک عامل تشدیدکننده پسوریازیس عمل کند. الکل ممکن است با تاثیر بر سیستم ایمنی بدن، التهابات را تشدید کند. علاوه بر این، الکل می‌تواند بر اثربخشی داروهای درمانی پسوریازیس تأثیر منفی بگذارد.
دخانیات: سیگار کشیدن یکی دیگر از عوامل خطر برای پسوریازیس است. مطالعات نشان داده‌اند که افراد سیگاری بیشتر در معرض ابتلا به پسوریازیس قرار دارند و این بیماری در آن‌ها معمولاً شدیدتر از افراد غیرسیگاری است. دخانیات می‌تواند سیستم ایمنی بدن را ضعیف کرده و التهاب‌های پوستی را افزایش دهد.
انواع پسوریازیس
پسوریازیس یک بیماری مزمن التهابی است که می‌تواند به اشکال مختلفی بروز کند. این بیماری در افراد مختلف به شیوه‌های متفاوتی ظاهر می‌شود و نوع آن بستگی به شدت و نحوه‌ی تاثیرگذاری بر روی پوست و دیگر بخش‌های بدن دارد. در این مقاله، به بررسی انواع مختلف پسوریازیس می‌پردازیم که عبارتند از: پسوریازیس پلاکی، پسوریازیس نقطه‌ای، پسوریازیس معکوس، پسوریازیس پوسچولار، و پسوریازیس اریترودرمال.
1. پسوریازیس پلاکی (Plaque Psoriasis)
پسوریازیس پلاکی رایج‌ترین نوع پسوریازیس است که تقریباً ۸۰ درصد از افراد مبتلا به این بیماری را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در این نوع از پسوریازیس، پوست به صورت پلاک‌های ضخیم و قرمز رنگ با لایه‌هایی از پوسته‌های نقره‌ای یا سفید پوشانده می‌شود. این پلاک‌ها ممکن است به اندازه‌های مختلفی روی پوست ظاهر شوند و معمولاً در نواحی مانند زانوها، آرنج‌ها، پوست سر، و پایین کمر دیده می‌شوند.
علائم پسوریازیس پلاکی معمولاً به تدریج شروع می‌شود و شدت آن می‌تواند متغیر باشد. این نوع پسوریازیس می‌تواند دردناک باشد و باعث خارش، التهاب و در موارد شدید، ترک خوردن و خونریزی پوست گردد. معمولاً این نوع بیماری با داروهای موضعی مانند کرم‌ها و پمادهای استروئیدی درمان می‌شود، اما در موارد شدیدتر، درمان‌های سیستمیک یا بیولوژیک نیاز است.
2. پسوریازیس نقطه‌ای (Guttate Psoriasis)
پسوریازیس نقطه‌ای، که به آن پسوریازیس پونکتوئید نیز گفته می‌شود، نوعی از پسوریازیس است که معمولاً به صورت لکه‌های کوچک و قرمز با لایه‌هایی از پوسته‌های نقره‌ای ظاهر می‌شود. این لکه‌ها معمولاً به اندازه دکمه‌های پیراهن هستند و می‌توانند در نواحی مختلف بدن مانند تنه، بازوها و پاها ظاهر شوند.
این نوع پسوریازیس معمولاً پس از یک عفونت گلو یا دیگر عفونت‌های ویروسی ایجاد می‌شود و در افراد جوان‌تر بیشتر مشاهده می‌شود. در بسیاری از موارد، پسوریازیس نقطه‌ای به طور ناگهانی و پس از یک عفونت مانند گلودرد استرپتوکوکی بروز می‌کند. درمان این نوع بیماری معمولاً شامل داروهای موضعی است، اما در موارد شدیدتر از درمان‌های سیستمیک یا بیولوژیک استفاده می‌شود.
3. پسوریازیس معکوس (Inverse Psoriasis)
پسوریازیس معکوس نوعی از پسوریازیس است که در نواحی خاصی از بدن، مانند چین‌های پوستی (زیر بغل‌ها، کشاله ران، زیر پستان‌ها، و ناحیه تناسلی)، ظاهر می‌شود. برخلاف پسوریازیس پلاکی که معمولاً در نواحی خشک پوست دیده می‌شود، در پسوریازیس معکوس پوست به شکل لکه‌های قرمز و صاف، بدون پوسته‌ریزی، ظاهر می‌شود.
این نوع پسوریازیس بیشتر در افرادی که چاق هستند یا پوستشان در معرض اصطکاک قرار دارد، شایع است. عواملی مانند تعریق، فشار فیزیکی و اصطکاک می‌توانند باعث تشدید این نوع بیماری شوند. درمان پسوریازیس معکوس معمولاً شامل استفاده از داروهای موضعی است که خاصیت ضدالتهابی دارند، اما در موارد شدیدتر، درمان‌های سیستمیک یا بیولوژیک ممکن است توصیه شود.
4. پسوریازیس پوسچولار (Pustular Psoriasis)
پسوریازیس پوسچولار نوعی نادر از پسوریازیس است که با وجود ضایعات پوستی چرکی مشخص می‌شود. در این نوع پسوریازیس، پوست دچار بروز تاول‌های کوچک پر از چرک می‌شود که به صورت پراکنده یا در نواحی خاص مانند دست‌ها و پاها ظاهر می‌شود. این تاول‌ها معمولاً به رنگ سفید یا زرد هستند و در نهایت خشک و پوسته‌پوسته می‌شوند.
پسوریازیس پوسچولار معمولاً به دو نوع تقسیم می‌شود: پسوریازیس پوسچولار محدود که تنها در نواحی خاصی از بدن مانند دست‌ها و پاها ظاهر می‌شود و پسوریازیس پوسچولار عمومی که به طور گسترده‌تری بر سطح بدن تأثیر می‌گذارد و ممکن است با علائمی مانند تب، لرز، ضعف عمومی، و افزایش ضربان قلب همراه باشد. درمان این نوع پسوریازیس معمولاً شامل داروهای سیستمیک است که می‌توانند به کاهش التهاب و کنترل چرک کمک کنند.
5. پسوریازیس اریترودرمال (Erythrodermic Psoriasis)
پسوریازیس اریترودرمال یک نوع نادر و شدید پسوریازیس است که نیاز به درمان فوری دارد. این نوع پسوریازیس با التهاب وسیع و شدید در سطح پوست همراه است و می‌تواند به صورت قرمزی و التهاب شدید در بیشتر نواحی بدن ظاهر شود. در پسوریازیس اریترودرمال، پوست به طور وسیع قرمز، ملتهب، و پوسته‌پوسته می‌شود و ممکن است با علائم دیگری مانند تب، لرز، درد، و ضربان قلب سریع همراه باشد.
این نوع پسوریازیس به دلیل شدت و گسترش آن می‌تواند به مشکلات جدی سلامتی مانند کمبود مایعات بدن، تب، عفونت‌های پوست و اختلال در دمای بدن منجر شود. پسوریازیس اریترودرمال معمولاً با داروهای سیستمیک و بیولوژیک درمان می‌شود و نیاز به مراقبت پزشکی ویژه دارد. همچنین، ممکن است بیمار نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشد تا تحت نظارت دقیق قرار گیرد.
علائم پسوریازیس بدن
پسوریازیس یک بیماری خودایمنی است که باعث التهاب و رشد سریع سلول‌های پوستی می‌شود. علائم این بیماری می‌تواند متنوع باشد و بسته به نوع پسوریازیس و شدت آن، در افراد مختلف متفاوت است. در این مقاله، علائم شایع پسوریازیس بدن و مناطقی که ممکن است درگیر شوند بررسی می‌شود.
توصیف علائم شایع پسوریازیس
1. پلاک‌های قرمز و پوسته‌پوسته‌شده: یکی از علائم بارز پسوریازیس، بروز پلاک‌های قرمز و پوسته‌پوسته‌شده بر روی پوست است. این پلاک‌ها معمولاً به رنگ قرمز روشن یا تیره ظاهر می‌شوند و روی سطح آن‌ها لایه‌ای از پوسته‌های نقره‌ای یا سفید مشاهده می‌شود. این پلاک‌ها می‌توانند خارش‌دار باشند و به مرور زمان بزرگ‌تر شوند.
2. خارش و سوزش: خارش و سوزش از علائم رایج پسوریازیس است. افراد مبتلا به پسوریازیس معمولاً احساس خارش و ناراحتی در مناطق درگیر پوست دارند. این خارش می‌تواند باعث تحریک و حتی خونریزی شود.
3. پوست ترک خورده و خونریزی: در برخی از انواع پسوریازیس، پلاک‌های پوست به حدی ضخیم می‌شوند که باعث ترک خوردن پوست می‌شوند. این ترک‌ها ممکن است به خونریزی منجر شوند. خونریزی به ویژه در زمان خارش یا خشکی پوست اتفاق می‌افتد.
4. التهاب و تورم: پوست در نواحی درگیر پسوریازیس ممکن است متورم و التهاب پیدا کند. این التهاب به صورت قرمزی و گرما در نواحی مختلف پوست ظاهر می‌شود.
5. نازک شدن یا تغییر در ظاهر ناخن‌ها: در برخی افراد مبتلا به پسوریازیس، ناخن‌ها نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرند. تغییرات ناخن‌ها شامل ایجاد حفره‌ها یا زردی در سطح ناخن و گاهی جدا شدن ناخن از بستر آن می‌شود. این تغییرات به خصوص در افراد مبتلا به پسوریازیس ناخن شایع است.
6. رشد سریع سلول‌های پوستی: پسوریازیس باعث می‌شود سلول‌های پوست به سرعت تکثیر شوند و این رشد سریع سلول‌ها منجر به انباشته شدن سلول‌های مرده بر روی سطح پوست می‌شود. این تجمع سلول‌های مرده، پلاک‌های پوستی را تشکیل می‌دهد.
7. درد مفاصل (آرتریت پسوریازیس): در برخی از افراد مبتلا به پسوریازیس، مفاصل نیز درگیر می‌شوند. این وضعیت که به آن آرتریت پسوریازیس گفته می‌شود، باعث درد، تورم، و التهاب مفاصل می‌شود و ممکن است به سختی حرکت کردن و آسیب به مفاصل منجر گردد.
مناطق مختلف بدن که ممکن است درگیر شوند
پسوریازیس می‌تواند در هر نقطه از بدن ظاهر شود، اما برخی مناطق بیشتر از سایرین تحت تأثیر قرار می‌گیرند. در اینجا به بررسی مناطق رایج درگیر پسوریازیس می‌پردازیم:
1. پوست سر (پسوریازیس پوست سر): پسوریازیس پوست سر یکی از انواع شایع این بیماری است. در این حالت، پلاک‌های قرمز و پوسته‌پوسته‌شده در نواحی سر ایجاد می‌شوند و گاهی ممکن است به گوش‌ها و گردن نیز گسترش یابند. این بیماری می‌تواند باعث خارش و پوسته‌ریزی قابل توجه در ناحیه سر شود.
2. زانوها و آرنج‌ها: پلاک‌های پسوریازیس معمولاً در نواحی زانو و آرنج دیده می‌شوند. این نواحی به دلیل اصطکاک و فشار بیشتر مستعد ابتلا به پسوریازیس هستند. پلاک‌ها معمولاً در این نواحی ضخیم‌تر و بزرگ‌تر از دیگر مناطق بدن هستند.
3. دست‌ها و پاها: در برخی از انواع پسوریازیس، دست‌ها و پاها به ویژه کف دست‌ها و کف پاها درگیر می‌شوند. در این مناطق، پوست ممکن است دچار التهاب، خشکی، و ترک خوردگی شود. همچنین پسوریازیس در این مناطق می‌تواند باعث بروز تاول‌های چرکی (در پسوریازیس پوسچولار) شود.
4. کشاله ران و زیر بغل‌ها (پسوریازیس معکوس): پسوریازیس معکوس در نواحی چین‌دار بدن مانند زیر بغل‌ها، کشاله ران، و زیر پستان‌ها ظاهر می‌شود. در این نوع از پسوریازیس، پلاک‌های قرمز و صاف به جای پوسته‌ریزی، در نواحی مرطوب و گرم بدن بروز می‌کند. این نوع پسوریازیس معمولاً باعث خارش شدید و سوزش می‌شود.
5. صورت و گردن: پسوریازیس ممکن است در نواحی حساس مانند صورت و گردن نیز ظاهر شود. این نواحی به ویژه در معرض تحریک و آسیب هستند، بنابراین پلاک‌های پوستی ممکن است به طور شدیدتر و به طور خاص‌تری در این نواحی دیده شوند.
6. ناخن‌ها: پسوریازیس می‌تواند باعث تغییرات ناخن‌ها شود. علائم شایع شامل حفره‌های کوچک در سطح ناخن، رنگ‌پریدگی ناخن‌ها، یا جدا شدن ناخن از بستر آن است. این علائم بیشتر در افرادی که پسوریازیس ناخن دارند، دیده می‌شود.
7. ناحیه تناسلی و مقعد: پسوریازیس ممکن است در نواحی حساس مانند ناحیه تناسلی و مقعد نیز بروز کند. این مناطق به دلیل حساسیت پوست در معرض تحریک و التهابات شدیدتر هستند.
8. پوست بدن (پسوریازیس عمومی): پسوریازیس ممکن است در قسمت‌های مختلف بدن گسترش یابد و در صورت عدم درمان، می‌تواند به صورت پسوریازیس عمومی در تمام سطح بدن پخش شود. در این حالت، پلاک‌های قرمز و پوسته‌پوسته‌شده در سطح وسیعی از بدن به وجود می‌آید.
تشخیص پسوریازیس
پسوریازیس یک بیماری پوستی خودایمنی است که باعث بروز پلاک‌های قرمز و پوسته‌پوسته‌شده در سطح پوست می‌شود. برای تشخیص این بیماری، پزشکان معمولاً از ترکیبی از روش‌های بالینی و آزمایشگاهی استفاده می‌کنند تا بیماری را تأیید و شدت آن را ارزیابی کنند. در این مقاله، به بررسی روش‌های تشخیص پسوریازیس و تست‌های پزشکی مورد نیاز می‌پردازیم.
روش‌های تشخیص بیماری
1. تاریخچه پزشکی بیمار: اولین قدم در تشخیص پسوریازیس، ارزیابی تاریخچه پزشکی بیمار است. پزشک ممکن است از بیمار بخواهد تا اطلاعاتی در مورد علائم خود، مدت زمان بروز علائم، و روند تغییرات پوستی را ارائه دهد. همچنین، بررسی تاریخچه خانوادگی برای شناسایی هرگونه پیشینه ژنتیکی در این بیماری مهم است، زیرا پسوریازیس به طور عمده یک بیماری ژنتیکی است.
2. معاینه بالینی: در این مرحله، پزشک با دقت به بررسی پوست بیمار پرداخته و نواحی درگیر را مورد ارزیابی قرار می‌دهد. پلاک‌های قرمز و پوسته‌پوسته‌شده که در پسوریازیس شایع هستند، از ویژگی‌های کلیدی این بیماری به شمار می‌روند. پزشک همچنین به الگو و توزیع پلاک‌ها در بدن توجه می‌کند. نواحی مختلف مانند زانوها، آرنج‌ها، پوست سر، و نواحی حساس بدن می‌توانند درگیر شوند.
3. تشخیص از طریق ظاهر و علائم: پزشک با توجه به ویژگی‌های بالینی و ظاهر پلاک‌های پوستی، نوع خاصی از پسوریازیس را تشخیص می‌دهد. به عنوان مثال، پسوریازیس پلاکی، پسوریازیس نقطه‌ای، پسوریازیس معکوس، پسوریازیس پوسچولار و پسوریازیس اریترودرمال می‌توانند تفاوت‌های مشخصی در الگوی ظهور پلاک‌ها و علائم نشان دهند که به تشخیص کمک می‌کند.
4. تشخیص افتراقی: در برخی موارد، علائم پسوریازیس می‌تواند شبیه به سایر بیماری‌های پوستی مانند اگزما، درماتیت سبورئیک یا عفونت‌های قارچی باشد. بنابراین، پزشک ممکن است برای رد کردن بیماری‌های دیگر، به بررسی دقیق‌تر علائم و تاریخچه بیمار بپردازد.
تست‌های پزشکی مورد نیاز
1. بیوپسی پوست (نمونه‌برداری از پوست): یکی از دقیق‌ترین روش‌های تشخیص پسوریازیس، انجام بیوپسی پوست است. در این روش، پزشک یک قطعه کوچک از پوست بیمار را برای آزمایش زیر میکروسکوپ برمی‌دارد. بیوپسی می‌تواند تفاوت‌های سلولی در پوست بیمار را که نشان‌دهنده پسوریازیس است، شناسایی کند. در این آزمایش، می‌توان تجمع سلول‌های پوستی، التهاب و تغییرات بافتی ناشی از پسوریازیس را مشاهده کرد.
2. آزمایش خون: در برخی موارد، پزشک ممکن است درخواست آزمایش خون بدهد تا علائم بیماری‌های دیگر را رد کند یا وضعیت سلامتی کلی بیمار را ارزیابی کند. آزمایش خون معمولاً برای بررسی سطح التهاب بدن و رد کردن بیماری‌های عفونی و سیستمیک مانند آرتریت پسوریازیس یا بیماری‌های خودایمنی انجام می‌شود. سطح بالای نشانگرهای التهاب مانند سرولوپروتئین C-reactive (CRP) می‌تواند نشان‌دهنده وجود التهاب در بدن باشد.
3. آزمایش‌های ژنتیکی: از آنجا که پسوریازیس یک بیماری با زمینه ژنتیکی است، در برخی موارد، آزمایش‌های ژنتیکی برای شناسایی ارتباطات خاص ژنتیکی انجام می‌شود. این آزمایش‌ها می‌توانند به شناسایی افرادی که در معرض خطر ابتلا به پسوریازیس قرار دارند، کمک کنند. اما این روش به طور معمول برای تشخیص اولیه بیماری مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.
4. آزمایش‌های با استفاده از اشعه ایکس: در صورت وجود علائم آرتریت پسوریازیس (التهاب مفاصل)، پزشک ممکن است از آزمایش‌های تصویربرداری مانند اشعه ایکس برای بررسی آسیب‌های مفصلی استفاده کند. این آزمایش به پزشک کمک می‌کند تا تغییرات مفصلی ناشی از پسوریازیس را شناسایی کرده و نوع درمان مناسب را تجویز کند.
درمان پسوریازیس بدن
پسوریازیس یک بیماری پوستی مزمن است که به علت فعالیت زیاد سیستم ایمنی بدن و تولید بیش از حد سلول‌های پوستی ایجاد می‌شود. این بیماری علائم مختلفی دارد و درمان‌های متعددی برای کنترل و بهبود وضعیت آن وجود دارد. درمان پسوریازیس معمولاً به دو دسته اصلی تقسیم می‌شود: درمان‌های موضعی و سیستمیک، که هرکدام اهداف و روش‌های خاص خود را دارند. همچنین، درمان‌های نوری و لیزر و درمان‌های طبیعی و مکمل نیز به عنوان روش‌های کمکی برای بهبود علائم این بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرند
.
1. درمان‌های موضعی (کرم‌ها و پمادها)
درمان‌های موضعی به عنوان اولین خط درمان پسوریازیس، معمولاً برای کنترل علائم خفیف تا متوسط این بیماری توصیه می‌شوند. این درمان‌ها مستقیماً بر روی پوست آسیب‌دیده اعمال می‌شوند و معمولاً شامل کرم‌ها، پمادها و ژل‌های دارویی هستند.
- کورتیکواستروئیدها: این داروها به عنوان یکی از معمول‌ترین درمان‌ها برای پسوریازیس شناخته می‌شوند و به کاهش التهاب و قرمزی پوست کمک می‌کنند.
- ویتامین D و مشتقات آن: داروهایی مانند کالسی‌پوتریول که مشتق از ویتامین D هستند، به کاهش رشد سریع سلول‌های پوستی کمک می‌کنند.
- ترکیبات کاتالیزور ترمیم پوست: این داروها معمولاً شامل ترکیباتی مانند تار زغال سنگ یا انترالین هستند که به کاهش التهاب و شتاب در تولید سلول‌های پوستی کمک می‌کنند.
- مرطوب‌کننده‌ها: استفاده از کرم‌های مرطوب‌کننده برای جلوگیری از خشکی و ترک‌های پوستی در نواحی درگیر با پسوریازیس مهم است.
2. درمان‌های سیستمیک (داروهای خوراکی و تزریقی)
درمان‌های سیستمیک برای بیمارانی که علائم شدیدتری دارند یا نواحی وسیعی از پوست را درگیر کرده‌اند، مورد استفاده قرار می‌گیرند. این درمان‌ها تأثیر بیشتری دارند و به صورت خوراکی یا تزریقی تجویز می‌شوند.
· داروهای سیستمیک (خوراکی):
- متوترکسات: این دارو برای سرکوب سیستم ایمنی بدن و کاهش التهاب استفاده می‌شود. معمولاً برای پسوریازیس‌های شدید یا مقاوم به درمان‌های موضعی تجویز می‌شود.
- سیکلوسپورین: دارویی است که با کاهش فعالیت سیستم ایمنی بدن، به کاهش علائم پسوریازیس کمک می‌کند.
- آتاننترول و آکراتین: این داروها به کاهش تولید سلول‌های پوستی و تحریک روند ترمیم پوست کمک می‌کنند.
· درمان‌های بیولوژیک (تزریقی):
- تتراسیلین‌ها و سایر داروهای بیولوژیک: این داروها معمولاً برای درمان پسوریازیس شدید که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهد، استفاده می‌شوند. این درمان‌ها مستقیماً بر روی مولکول‌های ایمنی بدن تأثیر می‌گذارند و معمولاً تزریقی هستند.
3. درمان‌های نوری و لیزر
در این نوع درمان‌ها، اشعه‌های نوری خاص برای درمان پسوریازیس استفاده می‌شود. این روش‌ها معمولاً برای بیمارانی با پسوریازیس شدید که به درمان‌های دارویی پاسخ نمی‌دهند، مؤثر هستند.
- فوتوتراپی با UVB (اشعه فرابنفش): در این روش، پوست بیمار در معرض نور فرابنفش قرار می‌گیرد که به کاهش التهاب و رشد سریع سلول‌های پوستی کمک می‌کند.
- درمان با لیزر excimer: در این روش از لیزرهایی استفاده می‌شود که تنها نواحی آسیب‌دیده پوست را هدف قرار می‌دهند و به کاهش پلاک‌های پسوریازیس کمک می‌کنند.
4. درمان‌های طبیعی و مکمل
در کنار درمان‌های پزشکی، برخی از درمان‌های طبیعی و مکمل نیز می‌توانند به بهبود علائم پسوریازیس کمک کنند. این روش‌ها اغلب به عنوان درمان‌های کمکی به کار می‌روند و معمولاً در کنار درمان‌های اصلی استفاده می‌شوند.
- روغن نارگیل: این روغن طبیعی به عنوان یک مرطوب‌کننده برای کاهش خشکی و التهاب پوست پسوریاتیک مفید است.
- آلوئه ورا: ژل آلوئه‌ورا می‌تواند به تسکین التهاب و کاهش قرمزی و خشکی پوست کمک کند.
- نمک دریا: استفاده از حمام نمک دریا ممکن است به تسکین خارش و خشکی پوست کمک کند.
- مکمل‌های روغن ماهی: اسیدهای چرب امگا-3 که در روغن ماهی یافت می‌شوند، می‌توانند به کاهش التهاب و بهبود وضعیت پوست کمک کنند.
درمان پسوریازیس با پک عطار باشی
یکی از روش‌های درمانی محبوب و مؤثر در درمان پسوریازیس، استفاده از محصولات گیاهی است که در طب سنتی ایران برای کاهش علائم این بیماری تجویز می‌شود. پک پسوریازیس عطار باشی یکی از این مجموعه‌هاست که به طور خاص برای درمان این بیماری طراحی شده است. این پک شامل مجموعه‌ای از گیاهان دارویی است که خواص ضد التهابی، ضد میکروبی و آنتی‌اکسیدانی دارند و به بهبود وضعیت پوست کمک می‌کنند
.
ترکیبات کرم پسوریازیس عطار باشی:
1- عرقیجات: به دلیل خواص ضد التهابی، ضدعفونی‌کننده، مرطوب‌کننده و تسکین‌دهنده خود می‌توانند در کاهش علائم پسوریازیس مانند التهاب، خارش، خشکی پوست و قرمزی کمک کنند.
2- زینک: برای ترمیم پوست و درمان جوش‌ها و آکنه مفید است. این ماده معدنی می‌تواند به کاهش التهاب و کنترل تولید چربی در پوست کمک کند.
3- اوسرین: به دلیل فرمولاسیون ملایم خود، برای پوست‌های حساس مناسب است و می‌تواند به کاهش التهاب و قرمزی ناشی از خشکی یا حساسیت‌های پوستی کمک کند.
4- روغن وعصاره درخت چای: خواص زیادی دارد که ضدباکتری، ضد قارچ، ضدویروس است و باعث کاهش التهاب و قرمزی پوست می شود.
روش استفاده از کرم پسوریازیس بدن و سر عطار باشی:
برای استفاده از این پک، معمولاً توصیه می‌شود که ابتدا پوست به دقت شسته و خشک شود. سپس، ترکیبات گیاهی موجود در کرم به صورت موضعی بر روی نواحی آسیب‌دیده پوست قرار می‌گیرند. استفاده منظم روزانه 2 بار از این محصول استفاده شود و بعد از یک ساعت با صابون گزنه شسشتو شود. استفاده منظم از محصول می‌تواند به کاهش علائم پسوریازیس و بهبود وضعیت کلی پوست کمک کند. همچنین پاکسازی کبد باعث بهبود عملکرد کرم می شود..
نویسنده : ادمین